SEVGIDEN DERTLER ŞIFA BULUR

Lokman Hekim’in hocası Lokman’a son
derece güvenip onu severdi. Ne zaman
önüne bir yemek gelse önce onu
Lokman’a takdim eder. Eğer Lokman
beğenirse ondan sonra kendisi yerdi.
Bir gün bu hocaya bir karpuz hediye geldi.
Lokman’ı çağırarak
karpuzdan bir dilim kesip kendi eliyle ona
sundu. Lokman karpuzu
büyük bir iştahla yedi. Bunu gören hoca
ikinci bir dilimi de kesip
verdi. Lokman bunu da önceki gibi yiyip
bitirdi. Hocası Lokman’ın
karpuzu çok sevdiğini sandı. Son dilime
kadar kesip Lokman’a verdi. Son
bir dilim kalmıştı. Onu da kendisi yemek
istedi dilimi ağzına götürüp
ısırdı. Isırmasıyla ağzına zehir gibi bir
tadın yayılması bir
oldu. Elindeki karpuzu bir kenara fırlatıp
attı. Lokman’a acıyan
gözlerle baktı:
Böylesine acı karpuzu nasıl öylesine iştahla
yedin?” diye sordu.
Lokman cevap verdi:
“Efendim sizin bana olan bunca iyilik ve
ihsanınız varken ben; bana ikram ettiğiniz
şeyi nasıl reddebilirdim?”