Önyargıdan kurtulmak ve Gelincik...
Einstein tarafından söylenen “İnsanlardaki
önyargıyı parçalamak benim atomu parçalamamdan daha zordur.” sözünü
bilmeyen yoktur herhalde. Bununla ilgili kısa bir hikayeyi paylaşmak
istiyorum.
Uzaklarda bir köyde, kocası, çocuğu dogmadan ayrılmış tek başına yasayan hamile bir kadın kendisine arkadaş olması açısından dağda yaralı bulduğu bir gelinciği evinde beslemeye başlar. Gelincik kadının yanından bir an bile ayrılmaz. Her ne kadar evcil bir hayvan olmasa da, oldukça uysallaşır. Birkaç ay sonra kadının çocuğu doğar. Tek başına tüm zorluklara göğüs germek ve yavrusuna bakmak zorundadır. Günler geçer ve kadın bir gün birkaç dakikalığına bile olsa evden ayrılmak ve yavrusunu evde bırakmak zorunda kalır. Gelincikle bebek evde yalnız kalmışlardır. Aradan biraz zaman geçer ve anne eve gelir. Gelinciği ve kanlı ağzını görür. Anne çıldırmışçasına gelinciğe saldırır ve oracıkta öldürür hayvanı. Tam o sırada içerdeki odadan bir bebek sesi duyulur. Anne odaya yönelir. Ve odada beşiği, beşiğin içindeki bebeği ve bebeğin yanında duran parçalanmış bir yılanı görür.
Gelincik bebeğin hayatını kurtardı. Ama annenin önyargısının kurbanı oldu.
Ön yargılarımızından tamamen kurtulmanın bir çaresi olmadığını düşünüyorum. Ancak her nekadar tamamen kurtulamasakta zararlı sonuçlarını en aza indirebiliriz.
Öncelikle önyargıdan kurtulmak için bilinçli çaba gerektir.
Öfkeyi kontrol edebilmeyi öğrenmelisiniz.
Az bilenin önyargısı çok olur. Okumak ve okuduğnuzu sindirmeniz gerekir.
Ani durumarla karşılaştığınızda hemen karar vermemelisiniz. Ortamı terk edip, zaman kazanmalısınız.
Konuyla ilgili tecrübesi olanlara danışmalısınız.
Dedikodular çok olur. Hemen inanmamalısınız.
Soru sormayı bilmesisiniz. Araştırmadan gördüğünüz ve duyduğunuz şeyler için karar vermemelisin.
Herkesin hata yapabileceğini kabul etmelisiniz. Hatasız insan olamayacağını, kendinizinde hatalı olabileceğini düşünerek adım atmalısınız.
Tüm bunlar belki önyargılarınızı bitirmez, en azından frenleyebilir ve gelinciği öldürmenizi engelleyebilir.
Uzaklarda bir köyde, kocası, çocuğu dogmadan ayrılmış tek başına yasayan hamile bir kadın kendisine arkadaş olması açısından dağda yaralı bulduğu bir gelinciği evinde beslemeye başlar. Gelincik kadının yanından bir an bile ayrılmaz. Her ne kadar evcil bir hayvan olmasa da, oldukça uysallaşır. Birkaç ay sonra kadının çocuğu doğar. Tek başına tüm zorluklara göğüs germek ve yavrusuna bakmak zorundadır. Günler geçer ve kadın bir gün birkaç dakikalığına bile olsa evden ayrılmak ve yavrusunu evde bırakmak zorunda kalır. Gelincikle bebek evde yalnız kalmışlardır. Aradan biraz zaman geçer ve anne eve gelir. Gelinciği ve kanlı ağzını görür. Anne çıldırmışçasına gelinciğe saldırır ve oracıkta öldürür hayvanı. Tam o sırada içerdeki odadan bir bebek sesi duyulur. Anne odaya yönelir. Ve odada beşiği, beşiğin içindeki bebeği ve bebeğin yanında duran parçalanmış bir yılanı görür.
Gelincik bebeğin hayatını kurtardı. Ama annenin önyargısının kurbanı oldu.
Ön yargılarımızından tamamen kurtulmanın bir çaresi olmadığını düşünüyorum. Ancak her nekadar tamamen kurtulamasakta zararlı sonuçlarını en aza indirebiliriz.
Öncelikle önyargıdan kurtulmak için bilinçli çaba gerektir.
Öfkeyi kontrol edebilmeyi öğrenmelisiniz.
Az bilenin önyargısı çok olur. Okumak ve okuduğnuzu sindirmeniz gerekir.
Ani durumarla karşılaştığınızda hemen karar vermemelisiniz. Ortamı terk edip, zaman kazanmalısınız.
Konuyla ilgili tecrübesi olanlara danışmalısınız.
Dedikodular çok olur. Hemen inanmamalısınız.
Soru sormayı bilmesisiniz. Araştırmadan gördüğünüz ve duyduğunuz şeyler için karar vermemelisin.
Herkesin hata yapabileceğini kabul etmelisiniz. Hatasız insan olamayacağını, kendinizinde hatalı olabileceğini düşünerek adım atmalısınız.
Tüm bunlar belki önyargılarınızı bitirmez, en azından frenleyebilir ve gelinciği öldürmenizi engelleyebilir.