Peygamberimizi (sav) Görünce Ağlayan Deve

Gece yarısı olmuş gökyüzü ışıl ışıldı. Bütün yıldızlar parıl parıl parlıyordu. Aydede, yıldızların yanına koştu. “Ne güzel bir gece değil mi?” dedi. Bütün yıldızlar evet der gibi başını salladı. Fakat Tonton Yıldız’ın gözleri ağlamaktan kıpkırmızıydı. Bu, Aydede’nin dikkatinden kaçmadı. Tonton Yıldız’a bir şey olup olmadığını sordu. Tonton yıldız; “Bu gün akşam ezanı okunurken hayvanat bahçesinde hayvanları seyrediyordum. Tam o sırada bir devenin ağladığını gördüm. Sahibi ona çok zahmet ediyordu. Yularından tutmuş bir çubukla vuruyordu…” dedi. Aydede bunları duyunca çok üzüldü. Bir müddet sessiz kaldıktan sonra tekrar konuşmaya başladı;

“Bir gün Peygamberimiz (s.a.v) bir bahçede gezerken bir deveye rastlamış. Deve Peygamberimiz’i (s.a.v) görünce inlemeye başlamış. Gözlerinden de yağmur tanesi gibi yaşlar akıyormuş. Bunun üzerine Rasulullah (s.a.v) onun yanına gelmiş. Ensesini okşamaya başlayınca devenin gözyaşları dinmiş. Peygamberimiz (s.a.v) yanındakilere; ‘Bu devenin sahibi kim?’ diye sormuş. Ensar’dan bir genç gelip ‘Benimdir, ey Allah’ın Rasulü’ diye cevap vermiş.

Peygamberimiz (sav) ona: ‘Allah’tan korkmuyor musun? Çünkü bu hayvan bana, senin kendisini aç bıraktığını ve çok yorduğunu söylüyor’ demiş. O günden sonra Ensarlı genç devesine bir daha eziyet etmemiş.”