Bırak SEVGİ seni bulsun

İyi kalpli yalnız bir adam birgün bir koza bulur.Kozanın içinde küçük bir tırtıl vardır.Adam çok sever bu tırtılı.Onunla tüm yalnızlığını, tüm sevgisini paylaşır.Gel zaman git zaman tırtıl büyür güzel bir kelebek olur.Adam kelebeğine hayran bırakamaz onu bir türlü.Aslında kelebegin aklinda dağlar,kırlar,çiçekler vardır da kıyamaz bir türlü adama ve sevgisine yalnız bırakamaz onu.Üç günlük ömrünü sevildigi ve sevdigi yerde geçirmeye hazırdır.

Ama adam bilir ki "Sevmek bazen vazgeçmeyi de bilmektir."Kelebegine son kez bakar ve onu salıverir özgürlüğüne,kırlarina,çiçeklerine doğru.
Kelebek mutlu olmasına mutludur ama hiçbir meltem,hiçbir çiçek yaprağı adamın avucunun sıcalığını andırmaz.Aklında adam,o çiçek senin bu çiçek benim dolaşır saatlerce...

Adam bir kelebeğe sevdalı bakıp durur bosluğa.Kelebekse hâlâ konacak sicak bir avuç aramakta! Böylece kelebek sunu anlar;
"Bazen ait oldugumuz yer orasıdır; sicak bir avuçtur biliriz. Ama o yerin bize ait olma ihtimali bir hiçtir."

Böylece adam şunu anlar:

"Hiçbir sevdayi yalnızca sevgiyle yaşatamazsınız."

O günden sonra kelebek adama duydugu özlemi gömecek bir dağ aramaya başlar.Ama gücü tükenene dek arayıp da bulamayınca anlar ki

"Hiçbir dağ bir özlemi gömebileceğimiz kadar büyük değildir."

Adamsa artık sevdasını koyar avuçlarına kelebeğinin yerine.
Herkes birseyler yaşar;iyi ya da kötü,doğru ya da yanlış.Yasadıklarından bir çıkarım yaparak hayatına bir yol verir,aynı zamanda düşüncelerine de.....

BIRAK SEVGİ SENİ BULSUN!!!