HIC MI SIZLAMAZ ICIN...

"Benim oglan hukuk okuyor" dedi Ayse teyze büyük bir gururla. "Okulda da biriyle tanismis, evleneceklermis, önce birbirlerini tanimalari lazimmis. Eee simdiki genclik iste kihkihkih", diye devam etti, gururundan hicbir sey eksilmeden. "Benim oglan da medresede okuyor" dedi Hatice teyze, biraz cekinerek söyledi ama. Bir burukluk vardi sanki sözlerinde."Yaaa... tüh, üniversite sinavini kazanamadi da ondan mi?" diye sordu Ayse hanim. Cevap gelmeden de devam etti, "ayy orayi bitirince is de bulamaz ki bu devirde..." burun kivirdi...
Bu manzaranin aslinda tam tersi yasanmasi gerekirken, durumu biz kendimiz bu hale getirdik. Medreselerde okuyanlari kücük görme aptalligina cehaletimiz izin verdi. Oysa 15 yasinda hafiz/hoca olanlarla gurur duymamiz gerekmez miydi? Ezilip büzülerek cevap verdikce hor gördüler, oysa gururla söylememiz gerekirdi.
"Rabbime sükürler olsun! Allahu Teala evladimi medreselerde okutmama izin verdi, ehli sünnet hocalarin yaninda egitim almayi, ilim ögrenmeyi nasip etti. Hem ögrenip hem amel edecek insaAllah. Bu günleri de gördüm ya, artik benden mutlusu yoktur! Rizki veren sadece Allah'tir" demeliydi Hatice teyzem, büyük bir gururla. Ama demedi...Biz yaptik bu manzarayi, bati kültürüne bayila bayila bu hale geldik. Özümüzden, Islamdan hicbir sey kalmadi. Erkeklerin ayda bir gittigi Cuma namazi, hanimlarin örtüsünden bir şal parcasi kaldi geriye, kimligimizde müslüman yaziyor sadece.
Hic mi sizlamaz icin?