İNSANLARİN GERCEK YÜZÜ..

Günün birinde,ülkenin birinde zengin bir adam varmış,öyle çok parası varmışki parasını koyaak yer bulamazmış elini atsa paraya denk geliyormuş, Adam her sohbetinde ,çevresindeki insanların ne
kadar iyi olduğunu anlatır ne güzel insanlar var çevremde dermiş, Sohbetinin birinde yaşlı köyün en bilgili alim adamıda
oradaymış.Zengin yine bir gün sohbetinde yanındaki insanların iyiliğinden söz ediyormuş,gözler alim adama çevrilmiş,bize bir iki güzel anlamlı söz söyle demişler yaşlı adam durmuş ve demiş ki: -En iyi manzara çıkarken değil inerken,görülür demiş. Misafirler hiç bişe anlamamış,tabi zengin adamda hiç
bir şey anlamamış ama bozuntuyada vermemiş. Günler günleri kovalamış zengin adam ,fakirleşmiş parasını kaybetmiş evleri,arabaları hepsi
gitmiş,derken yanında kimsecikler kalmamış. Adam artık fakir olduğundan kimselerin yanına gelmemesine kızıyor insanların iki yüzlülüğüne
şaşıryormuş,bir gün yolda giderken o yaşlı alim adamı görmüş demiş ki: -Bir gün sohbetimde bir laf etmiştin demiştinki:”En iyi manzara inerken görülür” diye o sözünü o gün anlamamıştım ama şimdi
anlıyorum. En iyi manzara inerken görülür,ben zengin iken dostum çoktu misafirim çoktu biri gider biri gelirdi o
zaman yükseğe doğru gidiyordum,insanların gerçek
yüzünü göremedim ,ama şimdi iniyorum ve dediğin gibi en iyi manzara inerken görülüyor,insanların gerçek yüzünü şimdi görüyorum demiş İnsanların gerçek Yüzünü Zordayken görürsünüz